Het verbeteren van de luchtkwaliteit binnenshuis wordt voor veel werkgevers een essentieel doel, vooral tijdens de COVID-19-pandemie. Onder de lijst van luchtverontreinigende stoffen binnenshuis waar we meestal aan denken, zoals formaldehyde en fijnstof, begint één luchtverontreinigende stof binnenshuis meer een punt van zorg te worden: ozon.
Hoewel ozon meestal wordt beschouwd als een belangrijke luchtverontreinigende stof in de buitenlucht, kan de opkomst van bepaalde luchtzuiveringstechnologieën die zijn ontworpen om COVID-19 te bestrijden ook ozon produceren, al dan niet opzettelijk. Dit maakt het monitoren van ozon en het bepalen welke ozonconcentraties binnenshuis veilig zijn, van het grootste belang.
We willen dit artikel gebruiken om te bespreken welke ozonniveaus binnenshuis veilig zijn tijdens het gebruik van een gebouw. Omdat ozon meestal niet wordt gezien als een verontreinigende stof binnenshuis, zullen we moeten vertrouwen op de voorschriften en categorisaties van ozon in de omgeving om veilige ozonniveaus binnenshuis te bepalen.
Regelgevende ozongrenzen
Beroepsmatige toelaatbare blootstellingslimieten
OSHA en NIOSH hebben beide blootstellingslimieten voor ozon gepubliceerd, maar de meeste voorschriften met betrekking tot beroepsmatige blootstelling zijn bedoeld voor industriële werknemers.
De huidige OSHA-voorschriften stellen een tijdgewogen gemiddelde toegestane blootstellingslimiet van acht uur (PEL-TWA) van 0,1 ppm (0,2 mg / m³). NIOSH stelt een plafond van tien uur aanbevolen blootstellingslimiet (REL-C) vast op dezelfde waarde, 0,1 ppm (0,2 mg / m³). Deze waarden kunnen als referentiepunt dienen; voor bezette werkruimten moeten de ozonniveaus binnenshuis beslist onder de 0,1 ppm worden gehouden.
Richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) stelt een limiet van acht uur vast op 100 μg / m³ (0,1 mg / m³), wat strenger is dan de blootstellingslimieten van OSHA en NIOSH. Ozon zou worden toegevoegd aan de WHO-lijst met richtlijnen voor binnenluchtkwaliteit, maar werd uiteindelijk niet opgenomen in 2010 vanwege een gebrek aan voldoende bewijs voor opname.
De AQI-breekpunten van de EPA
Een andere manier waarop we naar ozon kunnen kijken, is via de AQI-breekpunten van de EPA. Hoewel deze breekpunten worden gebruikt voor ozon in de omgeving, kunnen we ze ook gebruiken om veilige ozonniveaus binnenshuis te extrapoleren.
De EPA verdeelt de blootstelling aan ozon in twee tijdsintervallen: blootstelling van één uur en blootstelling van acht uur. De onderstaande tabellen geven een overzicht van de verschillende ozonniveaus en hun veiligheidsclassificatie voor een blootstelling van acht uur.
| AQI-categorie | AQI-waarde | Ozonniveau (ppm) |
| Is goed | 0-50 | 0.000-0.054 |
| Matig | 51-100 | 0,055-0,070 |
| Ongezond voor gevoelige personen | 101-150 | 0,071-0,085 |
| Ongezond | 151-200 | 0,086-0,105 |
| Heel ongezond | 201-300 | 0.106-0.200 |
De AQI-breekpunten van de EPA bieden wat meer informatie dan de blootstellingslimieten van OSHA, NIOSH en WHO. Het breekpunt voor ‘goede’ luchtkwaliteit is 0,054, wat neerkomt op ongeveer 0,106 mg / m³, ongeveer hetzelfde als de door de WHO aanbevolen limiet van 0,1 mg / m³.
Belangrijkste leerpunten
We kunnen twee dingen leren uit onze bespreking van veilige ozonniveaus binnenshuis.
- We hebben momenteel geen definitieve manier om ozon binnenshuis in te kaderen. Om veilige ozonniveaus binnenshuis te identificeren, moesten we industriële blootstellingslimieten en ozonbreekpunten in de omgeving gebruiken. Deze cijfers zijn niet ideaal voor een binnenomgeving, zoals een kantoor.
- Als we ons aan de buitengrenzen houden, moeten de ozonniveaus binnenshuis onder de 0,1 mg / m³ worden gehouden, zoals in overeenstemming is met de richtlijnen van de WHO en de breekpunten van de EPA.
Ozon komt niet alleen van buitenaf; sommige elektronica en luchtzuiveringstechnologieën kunnen ozon produceren.