Binnenshuis zal het Coronavirus SARS-CoV-2 zich extra verspreiden bij een lage luchtvochtigheid.

Een Indiaas-Duits onderzoeksteam beveelt een luchtvochtigheid van ten minste 40 procent aan in openbare gebouwen

belangrijk

De overdracht via de lucht van het coronavirus SARS-CoV-2 via aerosoldeeltjes in het binnenmilieu lijkt sterk te worden beïnvloed door de relatieve vochtigheid. Dat concluderen onderzoekers van het Leibniz Institute for Tropospheric Research (TROPOS) in Leipzig en het CSIR National Physical Laboratory in New Delhi uit de analyse van 10 meest relevante internationale studies over dit onderwerp. Daarom raden ze aan om de binnenlucht te beheersen naast de gebruikelijke maatregelen zoals sociale afstand nemen en maskers. Een relatieve vochtigheid van 40 tot 60 procent zou de verspreiding van de virussen en hun opname door het neusslijmvlies kunnen verminderen. Om de COVID-19 pandemie in te dammen, is het daarom uitermate belangrijk om normen te implementeren voor luchtvochtigheid binnenshuis in ruimtes met veel mensen, zoals ziekenhuizen,Onderzoek naar aerosol- en luchtkwaliteit .

Volgens de WHO heeft het coronavirus SARS-CoV-2 in meer dan een half jaar tijd geleid tot minstens 21 miljoen besmette personen en meer dan 750.000 doden wereldwijd. De gezondheids- en economische gevolgen van de pandemie vormen voor praktisch alle landen grote maatschappelijke uitdagingen. Wereldwijd wordt daarom gezocht naar manieren om de verspreiding van het virus tegen te gaan om drastische maatregelen zoals lockdowns en contactbeperkingen te vermijden. Lange tijd werd de belangrijkste transmissieroute van virale druppeltjes beschouwd als direct mens-op-mens contact, omdat geïnfecteerde mensen niezen of hoesten en het virus afscheiden. Omdat deze druppels relatief groot en zwaar zijn, vallen ze zeer snel op de grond en kunnen ze in de lucht slechts zeer korte afstanden afleggen. De aanbeveling om een ​​minimale afstand van 1,5 tot 2 meter aan te houden (sociale afstand nemen) is gebaseerd op deze aanname. Onlangs zijn er echter ook COVID-19-uitbraken geregistreerd, die het gevolg lijken te zijn van de gelijktijdige aanwezigheid van veel mensen in één ruimte (koorrepetities, slachthuizen, enz.). Een veiligheidsafstand van 1,5 meter is blijkbaar niet voldoende als geïnfecteerde en gezonde mensen lange tijd samen in één ruimte zijn. Zo hebben Nederlandse onderzoekers nu kunnen aantonen dat kleine druppeltjes van 5 micrometer in diameter, zoals die ontstaan ​​bij het spreken, tot wel 9 minuten in de lucht kunnen zweven. In juli deden 239 wetenschappers uit 32 landen – waaronder de chemicus prof.Hartmut Herrmann van TROPOS – daarom een ​​beroep op de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) om meer aandacht te besteden aan de langlevende infectieuze deeltjes die in de lucht zweven. Om de verspreiding via de in de lucht zwevende aerosoldeeltjes te beperken,

Een Indo-Duits onderzoeksteam wijst nu op een ander aspect dat tot nu toe weinig aandacht heeft gekregen en dat vooral belangrijk zou kunnen worden in het volgende griepseizoen: luchtvochtigheid binnenshuis. Natuurkundigen van het Leibniz Institute for Tropospheric Research (TROPOS) in Leipzig en het CSIR National Physical Laboratory in New Delhi bestuderen al jaren de fysische eigenschappen van aerosoldeeltjes om hun effecten op luchtkwaliteit of wolkenvorming beter in te schatten. “Bij aërosolonderzoek is al lang bekend dat luchtvochtigheid een grote rol speelt: hoe vochtiger de lucht is, hoe meer water zich aan de deeltjes hecht en zo kunnen ze sneller groeien. We waren dus benieuwd welke onderzoeken er al op basis hiervan “, legt Dr. Ajit Ahlawat van TROPOS uit.

Daarom evalueerden ze in totaal 10 meest relevante internationale onderzoeken tussen 2007 en 2020 door andere onderzoekers die de invloed van vochtigheid op overleving, verspreiding en infectie onderzochten met de pathogenen van influenza en de coronavirussen SARS-CoV-1, MERS en SARS- CoV-2. Resultaat: Luchtvochtigheid beïnvloedt de verspreiding van coronavirussen binnenshuis op drie verschillende manieren: (a) het gedrag van micro-organismen in de virusdruppeltjes, (b) de overleving of inactivering van het virus op de oppervlakken, en (c) de rol van droge binnenlucht in de overdracht van virussen via de lucht. Hoewel de lage luchtvochtigheid ervoor zorgt dat de druppeltjes met virussen sneller uitdrogen, lijkt de overlevingskans van de virussen nog steeds hoog te blijven. Het team concludeert dat andere processen belangrijker zijn voor infectie: ” Als de relatieve vochtigheid van de binnenlucht lager is dan 40 procent, nemen de deeltjes die door besmette mensen worden uitgestoten minder water op, blijven ze lichter, vliegen ze verder door de kamer en worden ze sneller ingeademd door gezonde mensen. Bovendien maakt droge lucht ook de slijmvliezen in onze neuzen droog en beter doorlaatbaar voor virussen ”, vat Dr. Ajit Ahlawat samen.

De nieuwe bevindingen zijn vooral belangrijk voor het komende winterseizoen op het noordelijk halfrond, wanneer miljoenen mensen in verwarmde kamers zullen verblijven. “Het verwarmen van de frisse lucht zorgt er ook voor dat deze droogt. In koude en gematigde klimaatzones is het binnenklimaat dan ook meestal erg droog tijdens het stookseizoen. Dit zou de verspreiding van coronavirussen kunnen stimuleren”, waarschuwt prof. Dr. Alfred Wiedensohler van TROPOS. De luchtvochtigheid bepaalt hoeveel water een deeltje kan binden. Bij hogere luchtvochtigheid verandert het oppervlak van de deeltjes aanzienlijk: er vormt zich een soort waterbel – een miniatuurecosysteem met chemische reacties. Het vloeibare watergehalte van aërosolen speelt een belangrijke rol bij veel processen in de atmosfeer, aangezien het de optische eigenschappen beïnvloedt, wat bijvoorbeeld leidt tot waas of veranderde effecten van aërosolen op het klimaat.

Bij een hogere luchtvochtigheid groeien de druppeltjes sneller, vallen eerder op de grond en kunnen ze minder worden ingeademd door gezonde mensen. “Een vochtigheidsgraad van ten minste 40 procent in openbare gebouwen en plaatselijk vervoer zou daarom niet alleen de effecten van COVID-19 verminderen, maar ook van andere virale ziekten zoals seizoensgriep. Autoriteiten zouden de vochtigheidsfactor moeten opnemen in toekomstige richtlijnen voor binnenshuis”. vraagt ​​Dr. Sumit Kumar Mishra van CSIR – National Physical Laboratory in New Delhi. Voor landen met een koel klimaat bevelen de onderzoekers een minimale luchtvochtigheid binnenshuis aan. Landen in tropische en warme klimaten moeten er daarentegen voor zorgen dat binnenruimtes niet extreem onderkoeld worden door airconditioningsystemen. Wanneer lucht extreem gekoeld is, droogt het de lucht en de deeltjes erin uit, waardoor mensen in de kamer zich op hun gemak voelen.

Vanuit het oogpunt van onderzoekers moet er meer aandacht worden besteed aan binnenlucht om toekomstige uitbraken van virale ziekten te voorkomen. Het vochtgehalte van de binnenlucht is een belangrijk aspect, maar niet het enige. Frisse lucht van buiten kan ook het risico van overdracht verminderen. En natuurlijk zijn de maatregelen al bekend en geoefend: sociale afstand houden, zo min mogelijk mensen per kamervolume hebben en maskers dragen. Het laagste infectierisico is nog steeds als er geen virussen in de lucht zijn. Tilo Arnhold

Publicatie:
Ahlawat, A., Wiedensohler, A. en Mishra, SK (2020). Een overzicht van de rol van relatieve luchtvochtigheid bij de overdracht van SARS-CoV-2 in de lucht in binnenomgevingen. Aerosol Air Qual. Res. (in de pers). DOI: 10.4209 / aaqr.2020.06.0302
https://doi.org/10.4209/aaqr.2020.06.0302